Grensovergang Cambodja!!

Ruim 5000 km gereisd in Thailand, bijna 2,5e maand rondgereisd, ontzettend veel gezien qua cultuur, natuur, steden, nieuwe vrienden gemaakt wordt het tijd voor een nieuwe ervaring: Cambodja!!

Na ruim 2 weken Bangkok ben ik richting het oosten afgezakt. Tijd voor wat ontspanning en frisse lucht! Eerst een aantal dagen verbleven op Ko Samet. Ook wel genoemd: Bangkok Play ground.
Wat een eiland haha! Niet echt mijn favoriet. Hier komen de mensen vanuit Bangkok om vakantie/weekend te vieren.Heb hier ook maar een paar dagen rond gebracht.
Vervolgens heb ik mijn reis voortgezet naar Ko Chang en Ko Mak.
Deze tropische paradijsjes zijn dicht bij de Cambodjaanse grens.

Na 4 dagen besloot ik om naar Cambodja te gaan.
Ik kocht een combinatie boot-bus ticket naar Siem Reap.
De pickup was om half 8 's morgens vanuit mijn bungalow die me naar de pier bracht. Daar vertrok vervolgens om 08:00 de speedboot naar het vaste land. Na een half uurtje 'vliegen' over het water kwam ik aan op het vaste land en daar stond een pickup klaar die me bracht naar de plek waar de minibus zou gaan vertrekken richting de grens.
Ik had al een beetje ingelezen dat de visa voor Cambodja rond de 20dollar zou gaan kosten.
Overal op internet en in reisboeken staan waarschuwingen met dikke letters: koop niet de visa van touragenten, buschauffeurs etc. want ze vragen veels te veel geld.
Terwijl ik dit las dacht ik: hoe kan je nou zo stom zijn om zoveel meer geld te betalen voor een visa, dat zal mij NOOIT gebeuren!
Wat vervolgens gebeurd was het volgende:
De pickup bracht mij met 2 andere toeristen naar de plek waar de minibus vertrekt richting de grens, daar is een ticketoffice waar we de tickets die we hadden gekocht richting Siem Reap moesten afgeven.
Vervolgens zegt het vrouwtje achter de ticketoffice:1.200baht per person(27euro) en kijkt ons met een strak gezicht aan.
Ehm.. we hebben al betaald voor de busreis naar Siem Reap, die ticket hebben we jou net gegeven!! Zeiden de andere toeristen.
Ja zegt ze maar dit is voor de visa.
Wij gelijk: Haha ja daag! daar trappen wij niet in.
Vervolgens maakte ze ons bang met een spookverhaal dat je geen hulp krijgt verder. Het was een grote grensovergang en dat je de bus aan de andere kant van de grens niet zal halen, omdat je langer moet wachten. Ook vertelde ze dat de anderen van de bus ook de visa al gekocht hadden. En als je de bus mist moest je dus een nieuwe boeken(kost ong.10usd) en het helemaal zelf verder uitzoeken. Het is een grote border en je zal verdwalen. Aldus de vrouw, nog steeds met een strak gezicht kijkend.
Ik dacht gelijk: laat ik verstandig doen en gaan voor het zekere, zodat ik hulp krijg bij de grensovergang.. ik ben alleen en ik wil niet verdwalen, ik betaal mijn visa hier. Dus ik heb 1.200baht betaalt. De andere twee toeristen weigerden nog steeds te betalen en ze kregen een blaadje in de handen gedrukt: NO VISA.
Ik kreeg een envelopje met mijn naam en een aantal stickers geplakt op mijn t-shirt zodat de buschauffeur zou herkennen dat ik al betaald had voor mijn visa.

De bus kwam aan en wat bleek, niemand heeft voor de visa betaald.. -.- ik had gelijk spijt haha..
Maar na een paar uurtjes rijden kwam de bus aan bij een café vlak voor de grens. Hier moesten we allemaal uitstappen.
Ik werd apart genomen van de groep omdat ik zogenaamd *VIP* was en de rest niet.
Na 5 minuten kwamen er meerdere bussen aan in dit café en gelukkig zaten daar wel andere reizigers bij, die de visa voor 1.200baht betaald hadden.
Ook deze mensen werden apart genomen en ze gingen naast mij plaats nemen.
Automatisch raakte je met de anderen aan de praat en we voelden ons allemaal een beetje belazerd.

Maar in dit café werkten een paar mensen die ontzettend sterk zijn in dingen verkopen. Bijna iedereen kocht hier alsnog de visa voor 1.200 baht.
Omdat ze door hun nog meer bang werden gemaakt over de verhalen van de grensovergang.

Echter de mensen die de visa al hadden geboekt bij ticketoffices (waaronder ik dus) kregen veel meer voordelen dan de mensen die de visa daar kochten.
Wij mochten met de eerst volgende bus naar de grens, we kregen gratis drankjes van het café en ook boden ze ons een overnachting aan voor een goede prijs. Inmiddels was ik flink in gesprek en opgetrokken met 3 anderen en we besloten om met zijn allen in hetzelfde hotel te gaan overnachten.

Na bijna een uur in het café gezeten te hebben vertrok dan eindelijk de minibus richting de grens.
Echter na 5 minuten rijden, stopte de bus ineens bij een ander café en ging de tourguide en de chauffeur hier eerst nog even wat eten.
Iedereen begon een beetje ongeduldig te worden nu..
15 minuten later vertrok de bus uiteindelijk naar de grens.

Daar aangekomen gaf de tourguide ons wat instructies:
*Geef geen aandacht aan de Cambodjaanse kinderen want het zijn zakkenrollers
*Negeer de lokale mensen als ze je vertellen dat de grens gesloten is, de bus niet rijdt of omdat je belasting geld moet betalen

Ook vertelde te tourguide dat we alleen bij de grens geld konden wisselen voor een goede prijs.
Ik had hierover gelezen dat dit complete bullshit is. Maar alle toeristen geloofden hem en gingen nog snel naar de Thaise bank om geld te pinnen en het later om te wisselen in Riel.

De grensovergang ging eigenlijk vrij gemakkelijk. De vrouw die de visas controleerde & goedkeurde was alleen ontzettend slecht gehumeurd. Ze had een mondkapje voor de mond en schreeuwde daardoor heen NEXT en ik was aan de beurt. PASSPORT. Schreeuwde ze weer. Ik legde hem op de balie en ze grisde het van de balie.
Ze keek drukte de departure stempel op van Thailand en gooide mijn paspoort weer terug op de balie. NEXT, schreeuwde ze weer.
Ik liep richting de deur waar exit op stond, ondertussen kijkend in mijn paspoort, vervolgens vergat ik de deur dicht te doen. Ik hoorde een heleboel geschreeuw, ze stormde op mij af.. You need to shut to door!! It's toooo hot!! Shut the dooor!! Schreeuwde ze en gooide de deur achter haar dicht.
Ik stond daar totaal geschokeerd: wow hoe overdreven kan je reageren!!

Na even gewacht te hebben op mn 'vrienden' liepen we gezamenlijk richting de douane. Hier moesten we onze paspoorten weer afgeven voor de arrival stempel van Cambodja. Echter hier stond een mega lange rij van wel zeker 2 uur wachten.. (en dat voor alleen een stempeltje in een paspoort)
Gelukkig gaf de tourguide ons de mogelijkheid om binnen 10 minuten een stempel te krijgen voor slechts 2 euro. Iedereen was er over eens:
Ja laten we dat maar doen!!

Na 15 minuten wachten konden we dan eindelijk de grens over naar Cambodjaa!!
Ik merkte gelijk een enorm verschil met Thailand.
Veel meer bedelaars en zwervende kinderen die je probeerden wat aan te smeren.
De wegen zagen er ook een stuk slechter onderhouden uit in vergelijking met Thailand. .

De tourguide bracht ons naar een gratis pickup busje, die ons naar het busstation bracht van Poipet, waar uiteindelijk onze bus naar Siem Reap zou gaan vertrekken.
We kwamen daar aan rond 16:00.
De bus stond al klaar en we konden onze bagage gelijk dumpen in de bus. Hier namen we afscheid van onze tourguide.
Echter moesten we wachten tot de bus nokkievol was voordat de bus zou gaan vertrekken.
Uiteindelijk vertrok de bus pas om 17:00..!!

Na 4 uurtjes rijden kwamen we dan eindelijk aan in Siem Reap!!
Rond de bus stonden wel 30 tuktuk chauffeurs om je de tuktuk in te krijgen.
De buschauffeur was inmiddels de koffers en de tassen aan het uitladen en smeet alles op een grote hoop.
Onze gratis pickup naar het guesthouse herkenden ons blijkbaar direct.
Alleen werd iedereen hier gesplitst. Ik moest achter op de motorbike en 3 anderen in een tuktuk.

Terwijl we aan het rijden waren op een gigantisch drukke straat vertelde de motorbike chauffeur doodleuk:
Oh, the guesthouse was fully booked, so you go to an another place.
Ik: Owh okay.. but i still stay with my other friends in the same place right?
Hij: No, no, it's at the other side of the city, far away!! But mister no worries i'll bring you there!!

Ik had geen nummers of namen van de anderen dus ik was ontzettend bang dat ik ze niet meer weer zal zien..
Gelukkig kwam haalden wij ze in op de weg en ik schreeuwde naar ze:
Ik verblijf in een heel ander guesthouse!! Schrijf je nummer en naam op een blaadje! Ik probeer je te bellen zodra ik daar ben!!
Hun: Ohnee!! Ja we schrijven t voor je op!!
Dat was een erg komisch moment, je moet je voorstellen: een gigantisch drukke weg, met veel bulten in de weg, dus hun tuktuk slingerde heen en weer..
Nadat ze de namen en nummers hadden opgeschreven probeerden ze het blaadje te overhandigen.
Na 3 pogingen en bijna van mijn motorbike afgevallen kreeg ik het blaadje te pakken!!
De motorbike gaf vervolgens flink veel gas en ik maakte een telefoon gebaar naar hun..!! haha!!

Rond 21:30 kwam ik dan eindelijk aan bij mijn guesthouse.
Als klapper op de vuurpijl wilde de tuktuk chauffeur dat ik gelijk een tempel tour bij hem ging boeken. Hij wilde praten met mij over de prijs en de tijden. Op dat moment was ik het zo zat. Na meer dan 14 uur reizen dacht ik nog maar aan een ding: Relaxen in mijn hotelkamer!!
Dus ik zei tegen hem:
Nee ik ga nu helemaal niks boeken. Ik ben moe en wil naar mijn kamer.
Waarop de tuktuk chauffeur vervolgens flipte!!
You are horrible!! You need to book with me!!
Ik keek hem aan en ik begon hem maar te negeren en ben vervolgens richting de hotelkamer gegaan!

De volgende dag had ik mijn vrienden weer gevonden en we gingen op zoek naar een hotelkamer waar we met zijn allen konden verblijven.
Na even zoeken vonden we echt een geweldige kamer!

Vandaag hebben we met zijn allen een tempeltour gemaakt! 37 tempels staan hier maar liefst. En het park is zelfs op de unesco werelderfgoedlijst. Er worden tot de dag van vandaag nog steeds tempels ondekt. Erg indrukwekkend dus!!
Tempels waren wel meer dan 1000 jaar oud!
We begonnen om 05:00 's morgens tot aan zonsondergang! Een erg gezellige, maar vermoeiende dag!!