Filipijnen een van de beste bestemmingen tot nu!!

Hallo allemaal! Leuk dat jullie weer eventjes de tijd nemen om mijn avontuur te volgen! ^^

Mijn vlucht van Manila naar Puerto Princessa was met ruim 5 uur vertraagd. Barack Obama was namelijk op het vliegveld en alle vluchten vanuit Manila hadden minimaal 4 uur vertraging.
Midden In de nacht kwam ik aan in Puerto Princessa, er stonden alleen nog wat tuktuks te wachten rond de luchthaven, waardoor ik geen andere optie had dan met een tuktuk op zoek te gaan naar een guesthouse. Natuurlijk had ie mij flink afgezet en heb Ik veels te veel betaald voor de rit. Bedankt Obama!
Na mijn "dure rit" van €1.20 en t nachtelijke avontuur in de tuktuk vond Ik gelukkig een prima guesthouse die nog een kamer vrij had.
De volgende morgen besloot ik om een aanvraag te doen om een van de 7 wereldwonderen te gaan bekijken. Dit is een grote got van ruim 10 km met een rivier wat er onder door stroomt.
Je leest het goed: een aanvraag.
Er was een lange wachtrij en voor de volgende 4 dagen was er geen enkel plekje meer vrij om deze "bijzondere plek" te bezoeken. Gelukkig had Ik nog één mogelijkheid en dat was 6 mei. De dag voordat ik zou vliegen naar Cebu. Ik besloot om dit dan maar te boeken.
Vervolgens ben ik met een tuktuk naar het strand gegaan.
Hier was een grote groep jongeren aanwezig van zo'n 60 man in de leeftijdscategorie van 5 tot aan 35.
Ik werd aangesproken door een meisje en al snel werd Ik opgenomen in de groep. Ik wist In het begin niet dat het een groep van een kerkgemeenschap betrof. Wat mij opviel is dat het geloof erg belangrijk voor ze waren.
De hele middag hebben ze het over Jezus gehad, gebeden en gezongen.
De leider van deze "sekte" begon een discussie met me. Ze vond dat ik niet goed leefde. Ik moest meer gaan zingen en bidden voor Jezus. Ze confronteerde me met allerlei levensvragen waar ik geen antwoord op kon geven. Ik moest mijn leven gaan beteren want anders zou ik in de hel belanden. Ze raadde me aan om dit te doen want Ik wilde later echt niet in de hel belanden.. Ze praatte helemaal "down". Vervolgens nodigde ze mij uit om de kerkgemeenschap eens bij te komen wonen. Uit beleefdheid en om de discussie te stoppen heb ik mijn nummer afgegeven. Verder was de groep erg gezellig. Erg veel gelachen en Filipijns geleerd.
Later In de middag vertrok de groep en ik voelde me ontzettend depressief.

Ik besloot om een strandwandeling te maken. Verderop stuitte ik op drie Filipijnse jongeren die van "god los" leefden. Ze vroegen me om erbij te komen zitten. En hebben een erg gezellige middag gehad. Ze leefden een beetje als "ik heb schijt aan de hele wereld" en rookten jointjes op het strand. Wat een verschil met de groep van de kerk haha!!
De 3 werden op het gegeven moment high en ik besloot om weer terug te gaan naar de stad.
's Avonds mooie zonsondergang gekeken op de boulevard en vroeg mijn bed ingedoken.

De volgende morgen wilde ik graag verder reizen. Port Barton was de volgende bestemming. Ik werd iets aan de late kant wakker waardoor ik aan de late kant bij t busstation aankwam.
Er ging slechts één bus per dag en er was alleen nog een veels te krappe sta plek of plek op het DAK van de bus.
Ik besloot eerst om de sta plek te proberen. Ik was natuurlijk veels te lang voor de bus waardoor ik voorover gebukt stond. Naast me stond een zwangere moeder met een ziek kind tegen mijn benen aangedrukt. Je zag dat t kind al een aantal keer had overgegeven.. De bus vertrok en op het laatste moment kwamen er nog zo'n drie mannen in de bus die iedereen nog dichter tegen elkaar aan drukte. De bus puilde uit!! Er was plek voor ruim 40 man, maar Ik denk dat er ruim 80 man in de bus aanwezig waren. De bus had geen airco dus het was vreselijk warm in de bus. De weg was ontzettend slecht waardoor het kind begon te overgeven. De eerste keer kon de moeder de kots nog opvangen maar de tweede keer vloog de kots door de bus. Mijn hele broek zat onder de kots.. Ook had ze over een jongetje die op de grond zat gekotst. Die zat er echt van top tot teen onder..
De bus reed verder alsof er niks gebeurd was en ik heb mijn beslissing gemaakt. Het dak op!! Terwijl de bus met een noodgang over de hobbelende weg reed klom ik naar het dak! Haha!!
De weg ging inmiddels door de jungle. De helft van de tijd moest je bukken voor takken van bomen en laag hangende elektrischiteitsdraden.. haha!! Wat een avontuur weer..
Na ruim 3 uur weggebrand op het dak door de hete zon kwam ik dan aan in Port Barton!!
Een jongen op het dak sprak me aan en nodigde mij uit om bij zijn familie te verblijven. Echt een te gekke ervaring!
Helemaal gratis heb ik hier verbleven en ze gaven me zelfs eten en drinken!
Dit is ondenkbaar in Nederland, maar hier schijnt het heel normaal te zijn.

Port Barton is een erg rustig plaatsje wat gelegen ligt aan het strand. Hier zijn ook weinig toeristen, waardoor de bestemming echt te gek voor mij was.
Ik besloot hier te verblijven de rest van de week, aangezien de familie zo ontzettend warm en vriendelijk was en de bestemming super relaxed! We zijn regelmatig wezen touren met de motor en zijn naar allerlei afgelegen dorpjes gegaan. De weg was echt slecht en vaak zelfs onbegaanbaar. Slangen die op de weg lagen was heel normaal, aapjes en vlinders ter grote van je handpalm vlogen je voorbij. De stranden waren echt paradijselijk. Hagelwitte stranden met kraakhelder water waar helemaal niemand te bekennen was!!

De 5de dag besloot ik om mijn reis verder voort te zetten richting Sabang. Hier is de beroemde "under ground river". De volgende dag is namelijk mijn tour hiernaartoe.
Ik had een gedeelde boot met drie anderen. Terwijl we aan het praten waren over onze avonturen en foto's maakten van het strand sprong er ineens een aapje op mijn schouder en greep naar mijn TELEFOON!!
Vervolgens klom ie hoog in de boom met mijn telefoon!! Na mijn luidde schreeuw kwam zo ongeveer het hele strand bij elkaar om het aapje te bekijken die mijn telefoon uit elkaar aan het halen was!
Eerst ontmantelde hij het hoesje en beet dit helemaal stuk. Vervolgens gooide hij dit naar beneden.. Vervolgens wist hij het voor elkaar te krijgen om de achterklep van mijn mobiel los te krijgen en gooide dit ook naar beneden. Na ruim 10 minuten heeft dit rotbeest dan ook eindelijk mijn telefoon naar beneden gegooid. Godzijdank belandde de telefoon in het zand en was er verder niks beschadigd. Alleen wat vieze apen kwijl over het scherm haha!! Rotbeest!!

De "underground river" was erg spectaculair maar erg toeristisch. We kregen een helm op en een reddingsvest aan. De tourguide vertelde volgens om niet met je mond open naar boven te kijken. De vleermuizen poepen/plassen er op los. Haha!!
Na de tour stapte ik een jeepney in en zette mijn reis weer verder voort naar Puerto Princessa.
Ik vloog de volgende morgen naar Cebu!
Cebu stad is niet zo indrukwekkend. Erg veel armoede en mensen die leven op straat. Deze miljoenenstad was dus ook niet mijn favoriet.
Ik nam de volgende morgen een bus richting het zuiden naar het plaatsje: Oslob.
Hier heb ik gesnorkeld en gezwommen met gigantische walvishaaien!
Wat een super toffe ervaring was dit! Er waren haast geen toeristen hier, omdat dit plaatsje niet bekend is voor toeristen, waardoor ik samen met twee andere Filipijnse jongens in het water was met deze reusachtige beesten!

Na het snorkel avontuur besloot ik om te gaan eilandhoppen.
Ik ging met de bus naar het plaatsje Argao.
Hier zou de boot meerdere malen per dag vertrekken naar het eiland: Bohol.
Dit was dus absoluut niet het geval. Ik kwam hier aan rond 08:30 en ik zag de boot vertrekken. De havenmeester begroette mij vrolijk en vertelde me vervolgens dat de volgende boot om 17:00 zal vertrekken!!
Daar sta je dan.. in een klein havenstadje waar echt niks te beleven viel!!
Gelukkig was ik niet de enige. Ik trof een Canadees die met zijn zoon in een jeep aan het rondreizen was.
Met zijn drieën zijn we een beetje gaan rond wandelen in een plaatsje ruim 8 km verderop.
Rond 14:00 zijn we voor de zekerheid teruggegaan naar de haven en hebben hier gewacht tot 17:00. De boot kwam maar niet. Het werd donker en rond 18:00 was er nog geen boot..
Uiteindelijk kwam de boot opdagen rond 19:00. De havenmeester liep naar ons toe en vertelde met een big smile op zijn gezicht: Oh de boot gaat niet meer vandaag! De eerst volgende boot is morgenvroeg!
Eh dat is een grapje toch??
Nee de kapitein heeft besloten om hier te overnachten, vertelde de havenmeester.
Oh wat werden wij kwaad. De Canadees had een duur resort gereserveerd dus hij viel echt flink tegen de havenmeester uit.
Wat denk je dan wel niet zeg! Wij wachten hier ruim 10 uur en nu vertel je ons dit pas??!!
De havenmeester liep weg.
We besloten om nog even te blijven wachten en een plan B te bedenken.
Na ruim een uur kwam de havenmeester weer naar ons toe en vroeg de Canadees voor extra geld, dan zou de boot vanavond nog naar Bohol gaan.
De Canadees heeft dit gedaan en godzijdank mochten we de boot op.
Achteraf denk ik dat het een vies spelletje was om wat "money under the table" te ontvangen..!

23 uur 's avonds kwam ik dan aan! Ruim 14 uur later dan ik had gepland, maar ik ben er! Ik merk aan mezelf dat ik ontzettend geduldig ben geworden. Reizen in zuid oost Azië is niet altijd even gemakkelijk en je komt ook zeker niet zomaar van A naar B. Als je geluk hebt dan moet je een paar uurtjes wachten, maar soms zit het tegen en wacht je een hele dag..

Op Bohol eiland heb ik de volgende dag een scooter gehuurd en naar de beroemde Chocolate Hills gereden.
Onderweg had je een paar indrukwekkende stops zoals het spookdiertje die je kon bewonderen en een paar grote kerken.
Op veel plekken zie je nog sporen van de alles verwoestende aardbeving die in oktober het eiland teisterde. Grote scheuren in de weg en kerken die volledig ingestort zijn..
Na mijn scooter tour ging ik weer terug met de boot naar het eiland Cebu. Dit keer verliep alles prima! 's Avonds heb ik een vriend uit England weer gezien en ben gezellig met hem wezen stappen!

Op dit moment wacht ik op mijn vlucht terug naar Manila! De 14e vlieg ik vervolgens naar mijn volgende bestemming: Kuala Lumpur!